SNIKKAREN

Snikkaren snikra ei kyrkje

snikra ein båt

kvar høvelspon var ei bøn

og ein brottsjø

det er medan songen frå saga går

at emnet gler seg

kvaetung song

skog rettar ryggen

vemodsrodde opne havet  

vind over sjø i ørske

salt liv og lengt

alt er med når det skapast

slik blir det vene til

hendene som fører øksa

har kjent verre ved

kniven kvass - 
finslipt
tenksam