Slaget på Humlengsværet.

Æ og hainn Johan satt i rorbuvarmen
med Tian-kaillan og eitt lag frå oss,
og planla fæstliheit og øvd opp sjarmen,
vi skoill åt Dyrøya,og dains og sloss.
Vi tok oss dramma,røkt og gjord oss reisklar.
Vi lænsa væl og læng,og spøtta skrå.
Æ rodd me'n Langpess-Jo,ein orntli gokar.
Vi va så fæststæmt da vi sparska frå.


Ref.:
Vi kriga læver utpå Humlengsvære.
Det va på nyåre i nettisju.
Det sto om kvinnfolkkos,det sto om ære,
med klokk og knebelsbart og blankskjærmhuv.


Vi kom åt Dyrøya me goe nærva,
fer vi koinn før ei dam,ja vi ha schtil.
Æ fainn ei go og roinn ei i frå Kverva
med mandelaua og eit sukkersmil.
Det vart ittj slosseng heill den første tia,
men jammen samlas det ein gjæng mot mæ!
Ein illsint bjugneng ga mæ ein i sia!
Hainn va så sjalu at'n røpa sæ.


Ref.:


Æ gjord nån framstøt imot overmakta.
Så vart det svart!Og da va fæsten slutt!
Æ førtes grundi preparert og slakta
te Humlengsvære,uten fæstsalutt!
Og det som værst va ,dæm kom ut te være.
No skoill dæm ta oss,det va klart fer aill.
Vi samla båtlagan,det gjaldt vår ære.
No va det krig,og den va meir einn kaill!

Ref.:


Det gjekk i bølga,men så fekk æ sjå dæm:
nån gamle lævertynna - fy fer stank!
Vi fyllt opp nævvan godt - Og fer eitt våpen!
Æ trur ittj nån ha fått så grundi bank.
Snart flaut det læver over heile skjære,
ein koinn ittj fot sæ om ein prøvd å gå.
Vi satt som seierhærra 'gjæn på være,
sjøl om seierhærra heilst ska stå.


Ref.: